Blogposts
Posts uit onze bibliotheek
Pico, een bijzonder kind met een verstandelijke beperking
Mijn tweede oppasbaan kan ik me nog levendig voor de geest halen. Het is inmiddels 31 jaar geleden dat ik op dinsdagmiddag op de driejarige Pico paste terwijl ik de opleiding Creatieve Therapie Drama volgde. Ik had niet zoveel verstand van kleine kinderen, en al...
Suriname, een natte kennismaking
Een modderbad Na achttien dagen en nachten op zee en nog ruim 100 mijl verwijderd van de ingang van de Surinamerivier begint het zeewater te verkleuren. In plaats van het donkere en heldere water worden we omringd door lichtbruin modderig water. We varen op de langste...
Kaapverdië, een kennismaking onder voorbehoud
Enkele heuvels, een struik en een boom Als we in de buurt komen van Sal, het meest noordoostelijke eiland van Kaapverdië, hebben we er zeven dagen en zeven nachten opzitten. Al die tijd hebben we alleen maar water gezien. Nou ja, we hebben een paar dolfijnen mogen...
In een hele andere wereld
In maart 2020 ging de wereld op slot. Door corona veranderde er van alles en stond de wereld op zijn kop.
Christa blikt terug op deze periode en vertelt me hoe machteloos zij en Clemens zich voelden omdat ze Pico lange tijd niet op konden halen van de woongroep en evenmin konden bezoeken. Gelukkig is niet alles kommer en kwel en brengt óók corona mooie inzichten met zich mee.
Christa vertelt me dat sommige medewerkers van de woongroep nog steeds niet beter zijn. Één van de medewerkers kan inmiddels helemaal niet meer werken vanwege long-covid en een andere begeleider is gedeeltelijk met werken gestopt. Dat is persoonlijk leed waar we misschien toch te weinig bij stil staan? Heel veel mensen worden nog dagelijks geconfronteerd met de gevolgen. Ook Pico is niet meer de oude sinds hij covid gehad heeft. Hij kan niet vertellen waar hij last van heeft, maar zijn ouders merken dat Pico vaak moe is. In de weekenden kan hij uren bijslapen. Ook tijdens het werken in het bos gaat Pico veel vaker even zitten om uit te rusten.
Christa is intens blij dat we elkaar inmiddels weer gewoon opzoeken. Dat er weer nabijheid en contact is.
In dit elfde Pico verhaal (dat wel heel lang op zich heeft laten wachten) vertelt Christa over de zichtbare en onzichtbare sporen die corona heeft nagelaten.
Heel veel leesplezier!
Je dromen manifesteren
Op achtjarige leeftijd kreeg mijn fantasie een enorme boost toen ik op een woensdagmiddag de eerste aflevering zag van de Zweedse jeugdserie ‘De jongen met de gouden broek’. Hoofdpersoon Mats (hij was van mijn leeftijd en had opvallend genoeg een beetje mijn...
Improviseren op Madeira
“Jolly Jumper, Jolly Jumper, this is sailing yacht Marin, sailing yacht Marin, over!” Als er geen reactie komt herhaal ik mijn oproep nog een keer. Maar ook nu blijft het stil aan de andere kant van de marifoon. “Wij hebben gewoon voorrang”, mompel ik, terwijl ik...
Pico op zijn plek in het bos
Dag, dag,
We zijn eindelijk weer terug van weggeweest! Dit tiende Pico verhaal heeft een hele tijd op zich laten wachten omdat mijn moeder in januari van dit jaar overleden is. Ik had meer tijd nodig dan gedacht om het schrijven weer op te pakken.
Samen met Christa ben ik weer aan de slag gegaan met vertellen en schrijven. Als je verbetertips, opmerkingen of ideeën hebt: Ik houd mij aanbevolen!
In dit verhaal komt naar voren dat Pico – net als elk ander mens – behoefte heeft aan zingeving en zelfverwerkelijking. Om ‘zin’ te ervaren is Pico echter in grote mate afhankelijk van zijn omgeving én de mensen om hem heen. Christa vertelt hoe fijn het is dat Pico in de natuur aan het werk kan én hoe steunend het is dat begeleiders met zoveel zorg en toewijding Pico steunen bij zijn ontwikkeling.
Ik hoop dat ook dit verhaal weer inspireert om vanuit liefde en aandacht de ander daadwerkelijk te ontmoeten.
Veel leesplezier! Lisa
Casa de la conocimiento
Het huis dat ik al een tijdje bij mijn favorieten heb staan, maar waar téveel nadelen aan kleven, is ineens mijn onbetwiste favoriet geworden! Het is groot, we vinden het mooi en het kijkt prachtig uit over het dal tussen de bergtoppen van Bernia. De paar kleine...
Je hebt toch zeker wel leren ankeren?
Op een of andere manier ben ik ooit gaan geloven dat leren pijn moet doen. Pijnlijke ervaringen zijn de beste leermeesters. Maar is dat wel zo? Manon Ruijters van Liefde voor Leren heeft meerdere leerstijlen ontdekt, die niet persé pijn hoeven te doen. Lisa en ik...
Plannen maken voor de toekomst
Plannen is een belangrijke vaardigheid om je doelen dichterbij te brengen. Maar het leven laat zich niet altijd plannen. En dus…? In dit verhaal beschrijf ik hoe onverwachte gebeurtenissen je van je stuk kunnen brengen. Wat heeft zich de afgelopen maanden voltrokken...
Doorzetten, een kwestie van volhouden
Doorzetten kun je leren én zeilen heeft alles in zich om van jou een echte doorzetter te maken. In dit verhaal leg ik een verband tussen zeilen en het vermogen om doelen dichterbij te brengen. Deze bijdrage gaat over de waarde van doorzetten als ‘verandervaardigheid’....