Een nieuw bestaan opbouwen hier in Valencia betekent dat ik me zal moeten ontdoen van veel zekerheden! Ik heb mijn baan inmiddels opgezegd, dus de zekerheid van een salaris ben ik al vast kwijt! Nou ja, dat was ik dat al een beetje, want de afgelopen vijf maanden moest ik zelf het werkgeversdeel van de pensioenpremie betalen. Zo is dat nu eenmaal geregeld als je met onbetaald verlof gaat. In mijn geval liep dat op tot 914 euro per maand. Dat is best een heel bedrag en daarom werd het tijd voor een bezinningsmoment.

Ik kan me niet kan voorstellen dat ik in september weer aan het werk ga, in Nederland bij de opleiding Pedagogiek in Nijmegen. We zijn nog veel te kort bezig met ons ‘nieuwe leven’. Om écht te weten of ik een nieuw leven wil zal ik het écht moeten proberen. Voor mijn gevoel heb ik meer tijd nodig dan een jaar onbetaald verlof. Daarom het leek mij wijs om mij te ontdoen van mijn bestaande werk en daarmee meer ruimte te creëren voor nieuwe plannen. Martin en ik zullen de komende, weken, maanden en jaren dus een andere manier moeten vinden om in ons levensonderhoud te kunnen voorzien.

Terwijl ik op een muurtje zit en over het strand van Valencia uitkijk denk ik na waar we ons de afgelopen weken mee bezig hebben gehouden. Hoe doen we dat eigenlijk een nieuw bestaan opbouwen? Wat is dan het ‘nieuwe’ aan ons bestaan? Het klinkt me, eerlijk gezegd best simpel in de oren, maar ik ervaar het echter als verre van vanzelfsprekend om een nieuw bestaan op te bouwen. Iedere dag zijn er namelijk wel situaties waarin ik word geconfronteerd met ‘het onbekende’. Zo kan ik de Nutella nergens vinden in onze nieuwe supermarkt, omdat ze die bij de chocoladerepen hebben ingedeeld. Maar ook moet ik mijn CV herschrijven en vertalen omdat Nederlands niet langer de meest logische voertaal is.

Een stad, een taal, mensen en gewoontes leren kennen brengt meer onzekerheid met zich mee dan ik mij vooraf gerealiseerd had. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik vast wil houden aan bestaande routines, zoals boodschappen doen op de fiets, ‘s morgens mijn broodje met hagelslag eten en whatsappen met vrienden en familie. Het contact met mijn bestaande vriend(inn)en en familie blijft gelukkig vertrouwd voelen. Toch vinden we het ook belangrijk om nieuwe mensen te leren kennen op deze nieuwe plek en hier steken we dan ook best veel tijd in. Nieuwe mensen leren we vaak eerst online kennen via één van de vele Facebook groepen waarvan we lid zijn geworden. Zo zijn er de groepen Nederlanders in Valencia, Ondernemen in Spanje of Wonen en Werken in Spanje.

De afgelopen weken heeft Martin een aantal bootspullen gratis aangeboden in de groep Marina Valencia Community. Dat is erg leuk, want daardoor leren we dus weer nieuwe mensen kennen. Net als wij wonen ze op een boot in de haven. We reageren zelf ook op oproepjes van anderen. Dit doet Martin vooral, ik heb namelijk een haat-liefde verhouding met Social Media (daar zal ik een andere keer meer over schrijven). Hierdoor volg ik te weinig berichtjes van anderen en weet ik niet goed wat er zich afspeelt in de virtuele wereld om ons heen. Verder had Martin ons via Facebook opgegeven voor een Beach Clean Up. Hier was ik helemaal enthousiast over. We leerden de organisatoren Catherine en Marco kennen, twee idealistische duikinstructeurs die ‘vechten’ tegen het plastic afval in zee en dat schept een band. We nodigen dus regelmatig mensen bij ons op de boot uit, gaan bij anderen langs op hun boot of we spreken af op het strand om plastic op te ruimen.

Ik vind het erg fijn om te merken dat we zo snel een klik met nieuwe mensen kunnen hebben, maar ik merk tegelijk dat ik niet zomaar een relatie kan opbouwen met anderen. Een relatie vraagt om gezamenlijke investering en veel tijd. De klik die ik bij anderen voel is dus voorlopig alleen nog een belofte van een toekomstige relatie.

Toen we net in Valencia waren gingen we regelmatig naar Intercambio, een geweldig initiatief! Spanjaarden die Engels, Duits, Frans, Russisch of Engels willen spreken én Engelsen, Duitsers, Fransen, Russen, Chinezen en Nederlanders die Spaans willen spreken. Onder het genot van een drankje wordt er in het café afwisselend Spaans en een andere taal gesproken. Ik heb de afgelopen keren vooral mijn Engels verbeterd. Mijn Spaans was nog te slecht om een beetje een gesprek te kunnen voeren. We zijn nu al een paar weken niet geweest omdat ik het best wel lastig vind om met mijn mond vol tanden te staan. Toch denk ik dat we ook deze frustratie moeten trotseren. Na verloop van tijd zullen we heus beter Spaans gaan spreken. Immers: ‘Oefening baart kunst’. Ik wil heel graag Spaans met Martin praten. En hoewel ik me steeds voorneem Spaans met elkaar te praten zit deze nieuwe routine er niet zomaar in bij ons. We praten gewoon nog veel te veel Nederlands! Om ons te kunnen redden in het Spaans zullen we meer Spaans moeten praten en nog veel meer Spaanse films kijken of Spaanse radioprogramma’s beluisteren. We smokkelen nog te vaak door naar Nederlandse programma’s te kijken.  

Voor mijn gevoel vliegen de dagen ons voorbij. We komen tot ‘niks bijzonders’ gedurende deze eerste maanden. En toch…als ik heel eerlijk ben? Er komt langzamerhand steeds meer lijn in onze plannen. We zetten steeds meer concrete, haalbare en passende stappen om ons Spaanse leven daadwerkelijk te realiseren. We hebben bijvoorbeeld al een LiveMarvelouz website in het leven geroepen, een Facebookpagina, een Instagram-account en een YouTube pagina. We verdienen er nog geen geld mee en het is allemaal nog niet af, maar het helpt ons bij het realiseren van onze plannen!  En weet je wat het leuke is? Inmiddels snappen we dat we anderen nodig hebben bij het realiseren van onze plannen. We lijken ook steeds beter te worden in het betrekken van anderen bij de stappen die we zetten! We weten dat we voorlopig in Spanje willen blijven en hier een onderneming willen starten. Een onderneming waarbij we jongeren de kans willen bieden om hun drijfveren, talenten en mogelijkheden te leren kennen. Ik wil graag mijn tijd stoppen in het verwezenlijken van dit mooie idee. En dat ik een boel zekerheden ben kwijtgeraakt, dat heb ik er wel voor over!